Auteur: Hakan Nesser
Titel: Hemel boven Londen
ISBN: 978 90 445 3247 0
Uitgever: De Geus
Waardering: ★★☆☆☆
De zeer vermogende Leonard Vermin heeft nog maar een paar weken te leven. Met zijn partner Maud is hij een Londen voor een afscheidsetentje waarvoor ook Mauds kinderen zijn uitgenodigd. Hoewel het etentje bruut wordt onderbroken, lukt het Leonard uiteindelijk toch zijn testament voor te lezen, en daarmee verrast hij iedereen. Is Leonard wel wie hij zegt te zijn?
Recensie:
Via Mieke's Leesclub van de NCRV gids kreeg ik het boek Hemel boven Londen ter recensie opgestuurd. Deze recensie staat ook op hun site (hier).
In Hemel boven Londen leeft Leonard Vermin toe naar zijn 70e verjaardag. Hij is ziek, en weet dat hij niet veel langer zal leven. Hij is een vermogend man en heeft dus een flinke buit te verdelen. Hij heeft het allemaal gepland op de dag dat hij 70 wordt, tijdens een etentje met een select groepje mensen. In 'Hemel boven Londen' leven we vanuit verschillende perspectieven toe naar dat moment. Er lopen meerdere verhaallijnen door elkaar heen in dit boek. Niet alleen doordat het vanuit verschillende perspectieven vertelt wordt, maar ook doordat het heden afgewisseld wordt met een verhaal uit het verleden, uit Het gele notitieboek.
En dan loopt er nog een verhaal doorheen van een heel ander persoon, van wie je lange tijd niet weet hoe hij nou precies met het geheel verbonden is. Als deze verschillende invalshoeken, maakte het geheel voor mij redelijk verwarrend en halverwege werd het zelfs wat langdradig. Je leeft almaar naar die 'climax' van het etentje toe, en het duurde wat te lang voordat het eindelijk zover was. De daadwerkelijke ontknoping blijft wel heel lang verborgen voor de lezer. Het duurde echt even voordat alle stukjes op zijn plek vielen. En hoe het verhaal precies in elkaar steekt, is zeker een bijzondere vorm.
Het is een verhaal in een verhaal, waarin personages echt tot leven komen ten opzichte van de schrijver, fictie en werkelijkheid in elkaar overstromen en de schrijver te betrokken raakt bij het geheel. Volg je het nog? Nee, dat probleem had ik ook en hierdoor was de vorm van het verhaal dan wel bijzonder, maar sprak het me niet erg aan. Het einde, de climax waar het hele boek al naar toegeleefd werd, vond ik ook tegenvallen. Het was meer een anti-climax.
Het hele boek draait maar om een ding en dat is dat etentje. Ik verwachtte best wel dat daar nog iets heel onverwachts ging gebeuren en dat alle vragen beantwoord zouden worden, maar eigenlijk zijn er nog steeds vragen die openblijven staan en zaken die niet helemaal in het geheel te plaatsen zijn. Jammer, maar dit verhaal van Hakan Nesser is niet wat ik er van verwacht had.
In Hemel boven Londen leeft Leonard Vermin toe naar zijn 70e verjaardag. Hij is ziek, en weet dat hij niet veel langer zal leven. Hij is een vermogend man en heeft dus een flinke buit te verdelen. Hij heeft het allemaal gepland op de dag dat hij 70 wordt, tijdens een etentje met een select groepje mensen. In 'Hemel boven Londen' leven we vanuit verschillende perspectieven toe naar dat moment. Er lopen meerdere verhaallijnen door elkaar heen in dit boek. Niet alleen doordat het vanuit verschillende perspectieven vertelt wordt, maar ook doordat het heden afgewisseld wordt met een verhaal uit het verleden, uit Het gele notitieboek.
En dan loopt er nog een verhaal doorheen van een heel ander persoon, van wie je lange tijd niet weet hoe hij nou precies met het geheel verbonden is. Als deze verschillende invalshoeken, maakte het geheel voor mij redelijk verwarrend en halverwege werd het zelfs wat langdradig. Je leeft almaar naar die 'climax' van het etentje toe, en het duurde wat te lang voordat het eindelijk zover was. De daadwerkelijke ontknoping blijft wel heel lang verborgen voor de lezer. Het duurde echt even voordat alle stukjes op zijn plek vielen. En hoe het verhaal precies in elkaar steekt, is zeker een bijzondere vorm.
Het is een verhaal in een verhaal, waarin personages echt tot leven komen ten opzichte van de schrijver, fictie en werkelijkheid in elkaar overstromen en de schrijver te betrokken raakt bij het geheel. Volg je het nog? Nee, dat probleem had ik ook en hierdoor was de vorm van het verhaal dan wel bijzonder, maar sprak het me niet erg aan. Het einde, de climax waar het hele boek al naar toegeleefd werd, vond ik ook tegenvallen. Het was meer een anti-climax.
Het hele boek draait maar om een ding en dat is dat etentje. Ik verwachtte best wel dat daar nog iets heel onverwachts ging gebeuren en dat alle vragen beantwoord zouden worden, maar eigenlijk zijn er nog steeds vragen die openblijven staan en zaken die niet helemaal in het geheel te plaatsen zijn. Jammer, maar dit verhaal van Hakan Nesser is niet wat ik er van verwacht had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten