Over het boek:
Auteur: Jodi Picoult
Titel: Zoals de wind waait
ISBN: 978-90-443-4501-8
Uitgever: The House of Books
Waardering: ★★★★★
Alice, de moeder van Jenna Metcalf, verdween ruim tien jaar geleden onder mysterieuze omstandigheden, terwijl ze in New England het gedrag van olifanten bestudeerde. Jenna kan niet geloven dat haar moeder haar als peuter zomaar in de steek heeft gelaten. Ze bestudeert dagelijks Alice' aantekeningen in de hoop een aanwijzing te vinden. Ten slotte besluit Jenna hulp in te roepen van Serenity, een in opspraak geraakte helderziende, en de cynische privédetective Virgil, die destijds betrokken was bij het politieonderzoek. Drie eenzame zielen die lastige vragen stellen en totaal niet voorbereid zijn op de verpletterende uitkomst van hun speurtocht.
Recensie:
Alice Metcalf werkte in een olifantenreservaat toen zij op een nacht, na een dodelijk ongeluk met een van de andere medewerkers, zomaar opeens spoorloos verdween. Daarbij liet ze haar man en driejarig dochtertje achter, om nooit meer terug te keren. Jenna kan maar niet geloven dat haar moeder dit vrijwillig heeft gedaan. Ze is dan ook vastbesloten om uit te zoeken waar haar moeder gebleven is, en wat de reden is van haar plotse vertrek. In haar zoektocht krijgt ze hulp van twee bijzondere mensen: Virgil, de privé detective, en Serenity, een paragnost. Een zoektocht, die wel heel anders afloopt dan dat je zou verwachten.
Zoals altijd bij de boeken van Jodi Picoult, lees je het verhaal vanuit verschillende perspectieven. De hoofdstukken worden vertelt vanuit Jenna, Alice, Virgil of Serenity en zo leer je ieder hun verhaal en hun verleden kennen. Vier heel verschillende personen, die op een bepaalde manier toch met elkaar verbonden zijn. Vier personen, die allemaal op hun eigen manier iets verloren hebben en in deze zoektocht datgene proberen terug te vinden dat hen als persoon weer compleet maakt.
Zoals altijd bij de boeken van Jodi Picoult, lees je het verhaal vanuit verschillende perspectieven. De hoofdstukken worden vertelt vanuit Jenna, Alice, Virgil of Serenity en zo leer je ieder hun verhaal en hun verleden kennen. Vier heel verschillende personen, die op een bepaalde manier toch met elkaar verbonden zijn. Vier personen, die allemaal op hun eigen manier iets verloren hebben en in deze zoektocht datgene proberen terug te vinden dat hen als persoon weer compleet maakt.
"Jenna heeft haar moeder verloren. Ik mijn geloofwaardigheid. Virgil zijn integriteit. We missen allemaal iets. Maar heel even had ik geloofd dat we misschien een geheel zouden vormen."
En daar waar de privédetective en de paragnost in eerste instantie niet met elkaar door een deur kunnen, omdat ze op het eerst oog zo verschillend zijn, blijken ze in tweede instantie misschien toch niet zo veel te verschillen dan gedacht.
"Het was omdat zij weet hoe het voelt niet met jezelf te kunnen leven zonder recht te zetten wat je verkeerd hebt gedaan".
Dit boek zou geen boek zijn van Picoult als je niet zou merken dat de kennis er vanaf druipt. De schrijfster heeft zich zoals altijd weer helemaal in een onderwerp vastgebeten, dit tot op de bodem uitgeplozen en er een boeiend, intrigerend, spannend en verrassend verhaal van gemaakt. Je zou haast geloven dat ze zelf olifanten gedragswetenschapper, privédetective en paragnost was, zo bevlogen kan zij over alle onderwerpen vertellen met de achtergrondinformatie, feiten en kennis van een ware insider.
En zoals we ook van Picoult kennen, hoort er bij haar verhaal op het einde een onverwachte wending. Een twist in het verhaal die alles in een heel ander perspectief zet. Die het verhaal nog wonderlijker, mooier en boeiender maakt dan het al was. En dat er voor zorgt dat je eigenlijk weer op bladzijde een wilt beginnen, om met die laatste kennis in je achterhoofd het hele verhaal opnieuw te lezen. Picoult blijft verbazen en verrassen, en hoewel ik fan ben van al haar boeken, vind ik dit misschien wel een van haar beste.
En zoals we ook van Picoult kennen, hoort er bij haar verhaal op het einde een onverwachte wending. Een twist in het verhaal die alles in een heel ander perspectief zet. Die het verhaal nog wonderlijker, mooier en boeiender maakt dan het al was. En dat er voor zorgt dat je eigenlijk weer op bladzijde een wilt beginnen, om met die laatste kennis in je achterhoofd het hele verhaal opnieuw te lezen. Picoult blijft verbazen en verrassen, en hoewel ik fan ben van al haar boeken, vind ik dit misschien wel een van haar beste.
Zoals de wind waait is een prachtig verhaal over liefde, verloren zielen en een zoektocht naar de waarheid. Of zoals Picoult zelf zegt in haar woord van dank: "Dit boek gaat erover dat je de mensen van wie je houdt moet blijven koesteren." De schrijfster blijft met haar boeken keer op keer verrassen en weet zoals altijd een interessant, boeiend, bevlogen en meeslepend verhaal neer te zetten dat je haast niet naast je neer kunt leggen voordat je de laatste pagina hebt omgeslagen.
"Als je aan iemand denkt van wie je houdt en die je hebt verloren, ben je al samen met die persoon. De rest is bijzaak."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten