Auteur: Eveline Vanhaverbeke
Titel: Vergeten dagen
ISBN: 978 94 6068 245 2
Uitgever: Marmer
Kopen op bol.com
Met dank aan de uitgever voor het toezenden van een recensie-exemplaar!
Waardering: ★★★☆☆
Tijdens een groot feest op het kasteel in W, een drop in de Vlaamse Westhoek, verdwijnen drie mensen spoorloos: de tienjarige gehandicapte zoon van de kasteelheer, de zestienjarige dochter van een advocaat en een veertigjarige professor. De zaak wordt nooit opgelost, ondanks intensief onderzoek en het ondervragen van bijna alle bewoners van het drop.
Tweeëndertig jaar later spoken de feiten nog steeds door het hoofd van de inmiddels gepensioneerde commissaris Gaston. Hij besluit het onderzoek een laatste kans te geven. Langzaamaan ontvouwt zich de geschiedenis en wordt duidelijk welk drama leidde tot de drievoudige verdwijning op die bewuste zomerdag in 1983.
Recensie:
Het hele dorp is in rep aan roer als er een groot feest zal plaatsvinden op het kasteel, en ze te horen krijgen dat ook een aantal van de 'gewone' mensen hiervoor uitgenodigd zullen worden. Vol verwachting wordt er uitgekeken naar dit grootse gebeuren. Niemand kon voorspellen dat dit op zo'n gruwelijke manier zou eindigen, en dat ze de volgende dag drie personen als vermist zullen moeten opgeven. De professor, de tienjarige zoon van de kasteelheer (Jean-Louis), en de zestienjarige dochter van de advocaat (Johanna) worden wekenlang door de politie gezocht, zonder enkel resultaat. Drie personen tussen wie het verband ver te zoeken lijkt. Maar wat is het dan toch, dat hen in deze vermissing verbindt?
Ruim dertig jaar later worstelen er diverse mensen nog steeds met de gebeurtenissen van die ene dag in 1983. Vanuit vijf verschillende personen wordt het verhaal nog eens belicht. Zo is er de commissaris, die destijds bij het onderzoek betrokken was en onlangs met pensioen is gegaan. Dit is een van de zaken die hij nooit heeft kunnen oplossen, en het blijft nog altijd aan hem knagen dat hij de waarheid niet boven water gekregen heeft. Want dat er geknoeid werd met de waarheid, dat is hem toch wel duidelijk geweest. Maar wat wisten sommige personen, dat ze hem niet wilde vertellen...
Daarnaast heb je Charles, het vriendje van Jean-Louis, die zijn plotselinge verdwijning nooit te boven is gekomen. En Charlotte, het zusje van Johanna, die haar zus vreselijk mist en misschien stiekem nog wel hoopt dat ze ooit op een dag haar stem weer zal horen. Annete, de kroegbaas, daar waar iedereen in het dorp regelmatig kwam. Wat weet zij over het gebeuren, dat ze niet hardop durft uit te spreken? En als laatste Victor, de plaatselijke huisarts. Een vriendelijke man, over wie niemand iets anders dan goeds zou durven spreken. Maar toch is er iets wat hem uit dat Vlaamse dorpje heeft doen wegvluchten.
In ieder hoofdstuk komt weer een van de andere personages aan het woord, en wordt de hedendaagse vertwijfeling vervlochten met het verhaal uit het verleden. Beetje bij beetje werkt Eveline Vanhaverbeke zo toe naar een climax, de ontknoping van het verhaal. Woord voor woord wordt er meer van de waarheid onthult, en blijken de vermissingen wel degelijk met elkaar in verband te staan, en blijkt er die bewuste avond voorafgaand aan de verdwijningen veel meer gebeurd te zijn dan men ooit hardop heeft durven uitspreken.
Het verhaal kent een groot collectief zwijgen van een heel dorpsgemeenschap, en een politieonderzoek dat dit niet kon doorbreken. Hoewel het aan de ene kant op mij overkomt als redelijk ongeloofwaardig, roept het aan andere kant bij mij als lezer toch ook de nodige verontwaardiging op die je zou moeten voelen bij het lezen van zo'n verhaal. Hoe kon zoiets gebeuren? Hoe kon iedereen toekijken en toch de ogen sluiten? Je kunt het je haast niet voorstellen, maar misschien toch ook wel. Hoe vaak kijkt men liever niet de andere kant op?
Eveline Vanharverbeke zet het verhaal op een goede manier neer. De opbouw is erg passend en helpt mee in het opvoeren van de spanning. Je voelt hoe deze zaak iedereen ruim dertig jaar na dato nog steeds in zijn greep houdt, en wil alleen maar toe naar die ontknoping. Want de omvang van het geheel zal goed gedoseerd, beetje bij beetje, steeds duidelijker worden, totdat je er uiteindelijk niet meer omheen kunt en de waarheid eindelijk hardop gezegd kan worden. Vergeten dagen is een spannend verhaal dat vlot wegleest. Een verhaal over waarheid en leugens, en wat beide met je kunnen doen als je er niet naar eer en geweten mee handelt.
Tweeëndertig jaar later spoken de feiten nog steeds door het hoofd van de inmiddels gepensioneerde commissaris Gaston. Hij besluit het onderzoek een laatste kans te geven. Langzaamaan ontvouwt zich de geschiedenis en wordt duidelijk welk drama leidde tot de drievoudige verdwijning op die bewuste zomerdag in 1983.
Recensie:
Het hele dorp is in rep aan roer als er een groot feest zal plaatsvinden op het kasteel, en ze te horen krijgen dat ook een aantal van de 'gewone' mensen hiervoor uitgenodigd zullen worden. Vol verwachting wordt er uitgekeken naar dit grootse gebeuren. Niemand kon voorspellen dat dit op zo'n gruwelijke manier zou eindigen, en dat ze de volgende dag drie personen als vermist zullen moeten opgeven. De professor, de tienjarige zoon van de kasteelheer (Jean-Louis), en de zestienjarige dochter van de advocaat (Johanna) worden wekenlang door de politie gezocht, zonder enkel resultaat. Drie personen tussen wie het verband ver te zoeken lijkt. Maar wat is het dan toch, dat hen in deze vermissing verbindt?
Ruim dertig jaar later worstelen er diverse mensen nog steeds met de gebeurtenissen van die ene dag in 1983. Vanuit vijf verschillende personen wordt het verhaal nog eens belicht. Zo is er de commissaris, die destijds bij het onderzoek betrokken was en onlangs met pensioen is gegaan. Dit is een van de zaken die hij nooit heeft kunnen oplossen, en het blijft nog altijd aan hem knagen dat hij de waarheid niet boven water gekregen heeft. Want dat er geknoeid werd met de waarheid, dat is hem toch wel duidelijk geweest. Maar wat wisten sommige personen, dat ze hem niet wilde vertellen...
Daarnaast heb je Charles, het vriendje van Jean-Louis, die zijn plotselinge verdwijning nooit te boven is gekomen. En Charlotte, het zusje van Johanna, die haar zus vreselijk mist en misschien stiekem nog wel hoopt dat ze ooit op een dag haar stem weer zal horen. Annete, de kroegbaas, daar waar iedereen in het dorp regelmatig kwam. Wat weet zij over het gebeuren, dat ze niet hardop durft uit te spreken? En als laatste Victor, de plaatselijke huisarts. Een vriendelijke man, over wie niemand iets anders dan goeds zou durven spreken. Maar toch is er iets wat hem uit dat Vlaamse dorpje heeft doen wegvluchten.
In ieder hoofdstuk komt weer een van de andere personages aan het woord, en wordt de hedendaagse vertwijfeling vervlochten met het verhaal uit het verleden. Beetje bij beetje werkt Eveline Vanhaverbeke zo toe naar een climax, de ontknoping van het verhaal. Woord voor woord wordt er meer van de waarheid onthult, en blijken de vermissingen wel degelijk met elkaar in verband te staan, en blijkt er die bewuste avond voorafgaand aan de verdwijningen veel meer gebeurd te zijn dan men ooit hardop heeft durven uitspreken.
Het verhaal kent een groot collectief zwijgen van een heel dorpsgemeenschap, en een politieonderzoek dat dit niet kon doorbreken. Hoewel het aan de ene kant op mij overkomt als redelijk ongeloofwaardig, roept het aan andere kant bij mij als lezer toch ook de nodige verontwaardiging op die je zou moeten voelen bij het lezen van zo'n verhaal. Hoe kon zoiets gebeuren? Hoe kon iedereen toekijken en toch de ogen sluiten? Je kunt het je haast niet voorstellen, maar misschien toch ook wel. Hoe vaak kijkt men liever niet de andere kant op?
Eveline Vanharverbeke zet het verhaal op een goede manier neer. De opbouw is erg passend en helpt mee in het opvoeren van de spanning. Je voelt hoe deze zaak iedereen ruim dertig jaar na dato nog steeds in zijn greep houdt, en wil alleen maar toe naar die ontknoping. Want de omvang van het geheel zal goed gedoseerd, beetje bij beetje, steeds duidelijker worden, totdat je er uiteindelijk niet meer omheen kunt en de waarheid eindelijk hardop gezegd kan worden. Vergeten dagen is een spannend verhaal dat vlot wegleest. Een verhaal over waarheid en leugens, en wat beide met je kunnen doen als je er niet naar eer en geweten mee handelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten