Over het boek:
Auteur: Nanda Roep
Titel: Van familie moet je het hebben en kan je het krijgen ook
ISBN: 978 94 909 8300 0
Uitgever: Uitgeverij Nanda
Recensie-exemplaar via Not Just Any Book.
Waardering: ★★★☆☆
Ook geliefd worden moet je aankunnen. Bianca kon dat niet. 'Beseffen mensen die zich zo moeiteloos in relaties storten, dat ze daarmee iets waardevols kunnen?' Nu ze 40-something is, schrijft Bianca haar levensverhaal aan haar tienerdochter. Terwijl ze de zinnen op papier zet komt ze langs pijnlijke momenten, bijzondere inzichten en onbegrijpelijke conflicten. Zaken die binnen veel families voor spanningen en oplopende frustraties zorgen.
Recensie:
Bianca is in de 40 als ze besluit om voor haar dochter een deel van haar levensverhaal op papier te zetten, en dan met name de disfunctionele familierelaties die daarin een grote rol gespeeld hebben. Haar relatie met haar ouders is moeizaam - Bianca voelt zich als een koekoeksjong binnen haar gezin - en hoeveel jaren ze ook de schijn heeft opgehouden, beetje bij beetje kwam toch het besef dat het om een of andere reden niet leek te werken tussen hen.
"We hebben samen lang gelogen dat alles inderdaad bijzonder prettig was, en intussen liep de spanning onderhuids op."
Het is dan ook wachten op het breekpunt, de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. In haar geschreven levensverhaal probeert Bianca alles op een rijtje te krijgen en kan ze met een helicopterview op haar leven terugkijken. Met dit relaas probeert ze misschien wel de moeizame relatie met haar eigen ouders voor haar dochter te verantwoorden, en te voorkomen dat hen hetzelfde overkomt, want "in families zitten generaties aan elkaar geketend als Amerikaanse gevangenen."
Het verhaal wordt niet chronologisch vertelt maar verspringt regelmatig tussen verschillende leeftijdsfases. Ze meldt dan ook regelmatig in het verhaal dat ze afdwaalt van het onderwerp. Dit maakte het verhaal niet altijd even overzichtelijk. Buiten dat las het wel vlot weg en voel je de worsteling van Bianca en haar strijd om te breken met familietradities, om de zogenoemde keten te doorbreken. Heel begrijpelijk als je het verhaal leest, want je kunt je haast niet voorstellen dat ouders zo met hun dochter omgaan. Het wordt dan ook heel begrijpelijk gemaakt dat Bianca zich als een koekoeksjong voelt, een vreemde eend in de bijt. Je voelt met haar mee en kunt alleen maar hopen dat ze op het einde, als ze 40+ is, vrede heeft kunnen sluiten met het verleden en zichzelf hiervan heeft kunnen los worstelen.
Het verhaal wordt niet chronologisch vertelt maar verspringt regelmatig tussen verschillende leeftijdsfases. Ze meldt dan ook regelmatig in het verhaal dat ze afdwaalt van het onderwerp. Dit maakte het verhaal niet altijd even overzichtelijk. Buiten dat las het wel vlot weg en voel je de worsteling van Bianca en haar strijd om te breken met familietradities, om de zogenoemde keten te doorbreken. Heel begrijpelijk als je het verhaal leest, want je kunt je haast niet voorstellen dat ouders zo met hun dochter omgaan. Het wordt dan ook heel begrijpelijk gemaakt dat Bianca zich als een koekoeksjong voelt, een vreemde eend in de bijt. Je voelt met haar mee en kunt alleen maar hopen dat ze op het einde, als ze 40+ is, vrede heeft kunnen sluiten met het verleden en zichzelf hiervan heeft kunnen los worstelen.
Ik weet niet zo goed wat ik van de cover moet vinden. Hij lijkt niet te passen bij het verhaal ofzo?
BeantwoordenVerwijderenHet heeft er ook niet zo heel veel mee te maken inderdaad.
VerwijderenIk denk dat de cover slaat op Effe Lekker, het hartje voor dochter in de cappucino, restaurant waar ze werkt.
BeantwoordenVerwijderenHet hartje wat ze hard moet zoeken misschien?
BeantwoordenVerwijderen