Auteur: Jenny Erpenbeck
Titel: Een handvol sneeuw
ISBN: 978 94 616 4177 9
Uitgever: Van Gennep, 2014
Waardering: ★★☆☆☆
In Galicië sterft aan het begin van de twintigste eeuw een baby van een joodse moeder en een katholieke vader. Onontkoombaar nootlot of gruwelijk toeval? Had bijvoorbeeld de moeder of de vader 's nachts het raam opengerukt, een handvol sneeuw van de vensterbank gegrist en onder het hemd van het kind gestopt, dan was het meisje misschien opeens weer gaan ademhalen. Hoe zou haar leven dan zijn verlopen?
Recensie:
Een handvol sneeuw is opgedeeld in vijf delen. In het eerste deel maak je kennis met een naamloos kind, dat maar een kort leven beschoren is. Je maakt kennis met de familieomstandigheden van dit kind, zijn Joodse moeder die met een Katholieke vader trouwde, en ziet hun huwelijk uiteenvallen door deze plotse dood. Maar wat als... de moeder op het idee was gekomen om een handvol sneeuw op het babyborstje te leggen, en het van schrik weer zou gaan ademen? Hoe het leven dan mogelijk verder zou lopen, lees je in het tweede deel van het verhaal, alwaar de naamloze baby inmiddels een tiener is, maar op het einde van dit deel wederom het leven moet geven. Maar wat als.... En het mogelijk leven loopt verder in deel drie. Zo gaat het door tot en met het vijfde deel, waar de naamloze baby inmiddels voor de vijfde keer zal sterven, nu als 90-jarige vrouw.
Gedurende dit leven wordt er tevens een hele wereldgeschiedenis doorlopen. Het boek begint in het begin van de 20e eeuw, loopt langs Wenen tijdens de Eerste Wereldoorlog, Moskou aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog en Berlijn voor en na de val van de Berlijnse muur.
Dit maakt het boek een enorm omvangrijk verhaal met erg veel informatie om te verwerken. Er wordt zo veel vertelt dat ik soms door de bomen echt het bos niet meer zag. Bovendien vind ik de schrijfstijl van Jenny Erpenbeck niet erg prettig lezen, wat de snelheid van het verhaal niet echt ten goede kwam. Ze heeft een enorm omslachtig taalgebruik met vaak ellenlange zinnen. Ik kwam bijv. een zin tegen die pas 1,5 pagina later eindigde. Het is wat lastig om dan de draad nog vast te houden. Bovendien is haar taalgebruik vaak vaag en is het net alsof ze de invulling en afronding van haar zinnen aan haar lezers zelf overlaat.
Wat ik ook jammer vond is dat het lastig is om jezelf met de karakters te identificeren als ze naamloos blijven gedurende het verhaal. Het gaat over 'de vader', 'de moeder', 'de verloofde', 'Kameraad H.', enzovoort. Dit geeft het geheel iets afstandelijks en draagt dus bij aan de algehele vaagheid van het verhaal.
Het concept van het verhaal vind ik daarentegen wel origineel, wat weer een pluspunt aan het verhaal is. In een andere vorm had ik het dan misschien ook wat meer kunnen waarderen. Dit maakt het namelijk wel een uniek verhaal. Een verhaal bovendien met thema's die vaak toch wel voor veel herkenning kunnen zorgen, ondanks de zwaarmoedigheid van deze thema's. Een verhaal over het leven en de dood, over verlies en over de rol van het toeval in onze levens.
Gedurende dit leven wordt er tevens een hele wereldgeschiedenis doorlopen. Het boek begint in het begin van de 20e eeuw, loopt langs Wenen tijdens de Eerste Wereldoorlog, Moskou aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog en Berlijn voor en na de val van de Berlijnse muur.
Dit maakt het boek een enorm omvangrijk verhaal met erg veel informatie om te verwerken. Er wordt zo veel vertelt dat ik soms door de bomen echt het bos niet meer zag. Bovendien vind ik de schrijfstijl van Jenny Erpenbeck niet erg prettig lezen, wat de snelheid van het verhaal niet echt ten goede kwam. Ze heeft een enorm omslachtig taalgebruik met vaak ellenlange zinnen. Ik kwam bijv. een zin tegen die pas 1,5 pagina later eindigde. Het is wat lastig om dan de draad nog vast te houden. Bovendien is haar taalgebruik vaak vaag en is het net alsof ze de invulling en afronding van haar zinnen aan haar lezers zelf overlaat.
Wat ik ook jammer vond is dat het lastig is om jezelf met de karakters te identificeren als ze naamloos blijven gedurende het verhaal. Het gaat over 'de vader', 'de moeder', 'de verloofde', 'Kameraad H.', enzovoort. Dit geeft het geheel iets afstandelijks en draagt dus bij aan de algehele vaagheid van het verhaal.
Het concept van het verhaal vind ik daarentegen wel origineel, wat weer een pluspunt aan het verhaal is. In een andere vorm had ik het dan misschien ook wat meer kunnen waarderen. Dit maakt het namelijk wel een uniek verhaal. Een verhaal bovendien met thema's die vaak toch wel voor veel herkenning kunnen zorgen, ondanks de zwaarmoedigheid van deze thema's. Een verhaal over het leven en de dood, over verlies en over de rol van het toeval in onze levens.
Op goed geluk:
Dit boek las ik voor de September #opgoedgeluk-maand. Ik had nog nooit van de schrijfster of van dit boek gehoord. Maar blijkbaar heeft Erpenbeck toch al wel vele literaire prijzen op haar naam staan. Ook dit boek werd in Duitsland genomineerd voor de Deutscher Buchpreis en werd in de pers uiterst lovend ontvangen.
Kende jij Jenny Erpenbeck al?
Kende jij Jenny Erpenbeck al?
Het klinkt me wel intrigerend in de oren. Jammer dat het zo'n afstandelijk verhaal is!
BeantwoordenVerwijderen