Recensie: Jodi Picoult - Het tere kind

Recensie oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Chicklit.nl (14-12-11).

Over het boek:

Auteur: Jodi Picoult

Titel: Het tere kind

ISBN: 978 90 443 3250 6

© 2011, The House of Books
Kopen op bol.com

Waardering: ★★★★★ 

Charlotte O'Keefe's dochtertje Willow is geboren met een ernstige ziekte die gekenmerkt wordt door broze botten. Wanneer ze valt, kan ze gemakkelijk haar benen breken. Na jaren voor Willow te hebben gezorgd, komen haar ouders in geldnood. Dan krijgt Charlotte een reddingslijn toegeworpen. Ze kan haar arts verloskundige een proces aandoen omdat deze haar niet van tevoren heeft verteld dat haar baby zwaar gehandicapt zou zijn. Met een schadevergoeding zal Willow levenslang verzekerd zijn van de zorg die ze nodig heeft. Maar de arts-verloskundige die Charlotte voor de rechter daagt, is niet alleen Charlottes arts, maar ook haar beste vriendin...

Recensie: 
Willow O’Keefe wordt geboren met een zeldzame ziekte genaamd osteogenesis imperfecta, wat betekent dat ze enorm broze botten heeft. Alleen niezen kan er al voor zorgen dat er een bot breekt, en ze heeft uiterst veel zorg nodig, wat erg kostbaar is. Haar ouders worstelen voortdurend met verschillende zorgen omtrent Willow, en ook geld is een belangrijke kopbreker. Dan wordt het een mogelijke oplossing aangeboden, een rechtszaak die hen een enorme schadevergoeding kan opleveren. Keerpunt: Willow’s moeder – Charlotte – moet daarbij haar beste vriendin en verloskundige arts Piper voor de rechter slepen. De familie O’Keefe dreigt uit elkaar te vallen. Zullen de baten aan het einde van de rechtszaak nog opwegen tegen de kosten?

Het lezen van dit verhaal brengt in de eerste plaats met zich mee dat je even moet wennen aan de schrijfstijl. Iedere hoofdstuk wordt vanuit een bepaalde persoon geschreven, telkens vanuit de ik-vorm. Hierbij is het verhaal altijd gericht aan Willow, alsof ze tegen haar praten. In het begin kan dit voor wat verwarring zorgen als de vertelstijl weer naar een andere persoon switcht, maar zodra je hier vertrouwd mee bent telt dit kleine aandachtspuntje niet eens meer mee.

Want het mooie aan deze vertelstijl is tegelijkertijd dat je het verhaal van alle kanten meekrijgt. De ene keer is de vader van Willow, Sean, aan het woord, dan weer haar moeder. Maar ook Piper en Marin, de advocate, vertellen hun verhaal. En tot slot, heel belangrijk, het zusje Amelia. Terwijl alle ogen gericht zijn op Willow, levert zij een heel eigen strijd. Het laat je duidelijk zien dat een ziekte niet alleen van invloed is op het zieke kind.

Dit boek is wederom een verhaal precies zoals je van Picoult kunt verwachten. Ze weet je met haar boeken te raken en ontroeren, maar snijdt tegelijkertijd kwetsbare en gevoelige onderwerpen aan die je aan het denken zetten. De verhalen van Picoult vliegen van het papier af, regelrecht in de harten van de lezers.